Loading
Even geduld a.u.b. het magazine wordt geladen...
Dunya en haar kinderen kregen traumabehandeling van Sterk Huis
“Mijn kinderen hebben weer een toekomst”
Een aantal jaar geleden vluchtten Dunya en haar dochter Lily (toen 4 jaar) uit hun geboorteland Irak. Ver weg van de man die hen mishandelde en met de dood bedreigde: de vader van het gezin. Wat volgde was een helse en traumatische reis, op een rubberbootje, te voet, per trein naar Nederland.
Met pijn in het hart liet Dunya haar zoon Achmed achter bij haar ex-man in Irak. Eenmaal in Nederland kon ze Achmed niet langer missen, waardoor ze instemde met gezinshereniging. Vader en zoon kwamen naar Nederland, waar het huiselijk geweld weer oplaaide, in extreme mate. Sindsdien zijn Dunya, Lily en Achmed in Nederland op de vlucht voor vader. Momenteel wonen ze onder begeleiding van Sterk Huis op een geheime en veilige plek, waar ze de hulp krijgen die nodig is.
Veiliger gevoel
Hoewel de angst voor vader nog steeds niet helemaal verdwenen is, hebben moeder en kinderen inmiddels wel een kalmer brein. Het resultaat van de traumabehandeling, EMDR, van Sterk Huis. Samen vertellen ze over hun ervaringen.

Dunya: “Onze situatie was heftig. Ik kon niet goed slapen en had veel nachtmerries. Telkens zag ik mijn ex-man voor me, die mij dood wilde maken. Als ik mijn verhaal vertelde tegen mensen, begon ik meteen te huilen.”

Achmed: “Ja, dat merkten wij ook. Maar nu is het anders.”

Dunya: “Door de behandelingen van Sterk Huis zijn mijn nare herinneringen meer verdwenen. De therapie was best zwaar. Ik moest praten over alle gebeurtenissen en was daardoor moe en had hoofdpijn. Maar nu gaat het goed. Ik heb minder spanningen en voel me minder bedrukt en angstig. Vergeleken met vroeger gaat het echt veel beter. Ook met mijn kinderen. Ik ben blij dat Lily zich nu veilig voelt. Ze durft eindelijk weer alleen te slapen.”

Achmed: “Eerst waren we altijd bang dat mijn vader door de achterdeur kwam. Het was onze grootste angst dat hij ineens in de kamer stond. Nu denken we niet meer dat hij komt. De behandelingen hebben geholpen. Ik ben nu blijer.”

Lily: “Ik ook. Mijn nachtmerries zijn weg en ik slaap beter.”

Dunya: “De meester zegt dat Lily nu goed kan opletten op school en meer vriendinnen heeft. Eerst zat haar hoofd vol met andere dingen, maar nu is er rust. Mijn kinderen hebben weer een toekomst.”

Achmed: “De mensen van Sterk Huis zijn heel aardig en geven ons een veilig gevoel. Ik voelde me meteen op mijn gemak. Wij voelen hun steun. De behandelingen waren even wennen, maar ik mocht ook aan leuke dingen denken: aan voetbal!”

Lily: “En ik mocht een tekening maken van mijn veilige kamer, een plek waar ik me blij voel en waar niks kan gebeuren. Kijk, op mijn tekening zie je een ballenbak, zwembad, slingers en een snoepautomaat. Als je in bed ligt, vallen de snoepjes vanuit een buis meteen in je mond. Als ik bang ben, denk ik aan deze kamer.”

“Dit is waar je het voor doet”,

zegt Hanneke Noordijk, ambulant hulpverlener psychotraumacentrum van Sterk Huis. Vanuit de methodiek Slapende honden? Wakker maken! richtte Hanneke zich op de stabilisatie van Lily en Achmed. Vervolgens pakte Marloes Ogg, GZ-psycholoog, EMDR practitioner en systeemtherapeut bij Sterk Huis, de verdere traumabehandeling van de kinderen op.
Marloes: “Dunya heeft als eerste binnen het gezin traumabehandeling gehad. Zij moest eerst een kalm brein krijgen, voordat ze haar kinderen bij de therapie kon ondersteunen.”
Hanneke: “Ik ben vervolgens met Lily en Achmed van start gegaan. Ik heb hun levenslijn bekeken en onderzocht of ze ‘slapende honden’ (traumatische herinneringen waarover een kind nog niet kan, wil of durft te praten) hadden. Binnen het gezin bestaan twee soorten trauma’s: het huiselijk geweld van de vader richting moeder en de kinderen én het
vluchten van moeder en dochter naar Nederland. Die reis was echt heel heftig. Moet je je voorstellen: het dobberen op een rubberbootje terwijl je niet kan zwemmen en vervolgens te voet met je kind verschillende landen doorkruisen.”
Marloes: “Toen Dunya en Lily in Nederland waren, heeft Dunya ingestemd met gezinshereniging om Achmed weer te zien, waardoor óók vader naar Nederland kwam.”
Hanneke: “Daar ging het huiselijk geweld weer verder, zelfs zo erg dat Achmed gedwongen werd om zijn zusje Lily ook pijn te doen. Uit angst is hij er een tijdje in meegegaan, maar al snel besefte hij zich dat het niet oké was. Dunya, Lily en Achmed zijn toen in Nederland op de vlucht geslagen voor vader. Zo kwamen ze bij Sterk Huis terecht.”

Marloes: “Hoewel de traumabehandelingen van Dunya goed zijn verlopen, is ze nog steeds heel bang dat vader hen weer zal vinden. De kinderen zijn wel bevrijd van hun angsten. Eerst heb ik Achmed behandeld, aangezien hij al ‘wakkere honden’ had die via EMDR snel te behandelen zijn. Omdat de eerste sessie erg zwaar was voor Achmed en de spanning onvoldoende daalde, heb ik voor de EMDR-techniek flash gekozen. Hierbij plaats je een positieve en krachtige herinnering tegenover een ellendige herinnering. Achmed is dol op voetbal. Fijne herinneringen daaraan, momenten waarop hij scoorde, hebben we gebruikt. Dat werkte razendsnel! Achmed was dankbaar en gunde dit zijn zusje ook.”

Hanneke: “Bij Lily duurde het langer voordat we de traumabehandeling konden starten, omdat ze heel gespannen was. Hoewel ze altijd met een grote glimlach verscheen, was ze van binnen gestrest en voelde ze zich onveilig. Ze durfde niet te gaan slapen en blokkeerde haar slaapkamer met een stoel, bang dat haar vader plots in de kamer zou staan. We hebben toen een veiligheidsplan opgesteld, waardoor Lily zich veiliger ging voelen.”

Marloes: “Ook vroeg ik Lily een tekening te maken van haar veilige ruimte. Ze tekende een kamer met een gekleurde ballenbak en snoepautomaat, zo mooi. Verder nam ze voor een extra veilig gevoel haar knuffel Broccoli voortaan mee naar de sessies, die haar hielp bij het maken van de EMDR-oogbewegingen. Vanaf toen ging de behandeling als een trein. Lily en ik hebben elkaar gevonden via het tekenen en knutselen. Ruim voor de start van de traumabehandeling bracht ik haar weleens knutselspulletjes, zodat mijn gezicht langzaam vertrouwd werd voor haar. Ik was voor haar de knutselmevrouw.”

Hanneke: “We zien een enorm verschil bij de kinderen. Sinds de traumabehandelingen zijn ze vrijer, minder bang en kalmer. Ze slapen ook veel beter en durven alleen naar school.”

Marloes: “Het was even zoeken hoe we de kinderen een veilig gevoel konden bieden. Maar toen we de juiste wegen hadden gevonden – Achmed met zijn voetbalpassie en Lily met haar broccoli en creativiteit – hebben we snel prachtige resultaten behaald.”


6/7
1. Special Trauma
2. Wat is een trauma
3. Laat je verleden niet je toekomst bepalen
4. Het is niet jouw schuld
5. Niet wegsussen maar aanpakken
6. Mijn kinderen hebben weer een toekomst
7. Colofon