Even geduld a.u.b. het magazine wordt geladen...
spoedplaatsingen
voor jeugd korter en dragelijker
Als een kind of jongere door een crisissituatie uithuisgeplaatst wordt, moet deze noodgreep zo kort mogelijk duren en zo min mogelijk extra stress veroorzaken. Sterk Huis heeft daarom vanaf 1 oktober 2023 een nieuwe groep voor spoedplaatsingen voor jeugdigen van 6 tot 18 jaar. Eerder waren de zes spoedbedden verspreid over zes behandelgroepen, nu zijn alle spoedbedden te vinden op één nieuwe groep.
Alle spoedbedden op één groep
“Er zitten veel pluspunten aan de nieuwe groep”, vindt teamleider Christy van der Veer. “Het maakt groot verschil uit of je een kind in een crisissituatie ‘erbij neemt’ op een behandelgroep of een rustige plek aanbiedt met een eigen gedragswetenschapper en spoedteam. Een crisissituatie vraagt om snel handelen: meteen alle tijd, aandacht, expertise en maatwerk voor het kind. Hoe eerder je de goede dingen doet, hoe eerder een kind weer terug in de eigen omgeving is.”
Hoe eerder je de goede dingen doet, hoe eerder een kind weer terug in de eigen omgeving is
Ouder-kind-plaatsingen
“Vanuit de visie ‘Wonen doe je thuis’ en De Beweging van 0 willen we de beweging maken naar nul crisisbedden en nul uithuisplaatsingen, waarbij de nieuwe groep een belangrijke stap is”, vult gedragswetenschapper Renske Knops aan. “De beweging naar nul maak je alleen in nauwe samenwerking met de eigen omgeving van het kind, het sociale netwerk. De nieuwe groep gaat zich daarom in de toekomst richten op ouder-kind-plaatsingen (of een tante, buurvrouw of een ander veilig persoon die meegaat). De situatie is veel minder schadelijk en traumatisch voor een kind als de eigen omgeving dichtbij blijft.”
Eigen omgeving blijft dichtbij
Het ligt niet aan jou
Bij een uithuisplaatsing krijgt een kind snel het gevoel: ik moet weg, het ligt aan mij, ik ben stom. Ouders zijn vaak moegestreden en vinden het ook wel even rustig zonder het kind thuis”, weet Christy. “Maar het kind (tijdelijk) loslaten maakt de situatie alleen maar erger. Met de nieuwe groep zetten we in op een snelle en positieve verandering voor het kind, waarbij de eigen omgeving dichtbij blijft, meebeweegt en signalen afgeeft: het ligt niet aan jou.”
Eén nacht
Renske: “Een spoedplaatsing is onnatuurlijk voor kinderen. Het went nooit om kinderen of jongeren te zien binnenkomen met de hoognodige spulletjes. Het liefst wil je dit voorkomen, maar als dat niet lukt, moet de plaatsing zo kort mogelijk zijn. Een verblijf op de nieuwe groep duurt bij voorkeur maar één nacht, maar kan uitlopen tot twee weken, met een mogelijke extra verlenging van twee weken. Het ACC (Ambulant Crisisteam Crossroads) gaat in samenwerking met de nieuwe crisisgroep meteen op zoek naar een oplossing, altijd maatwerk. Soms verloopt dit eerst met tussenstappen zoals een gezinsopname, intensieve gezinsbehandeling of systeemtaxatie.”
“Het went nooit om kinderen of jongeren te zien binnenkomen met de hoognodige spulletjes. Het liefst wil je dit voorkomen, maar als dat niet lukt, moet de plaatsing zo kort mogelijk zijn.”
Voorheen: meer onrust
Christy: “Het is geweldig dat we voortaan sneller kunnen handelen. Voorheen kreeg een jongere een spoedbed op een van de behandelgroepen. Het ging dan in eerste instantie om opvang: bad–bed–brood, om het even ongenuanceerd te zeggen. Natuurlijk met net zoveel liefde en empathie, maar minder rust en ruimte. Een groepsbegeleider is al enorm druk met de acht jongeren op een behandelgroep. Deze jongeren hebben allemaal een eigen verhaal en problematiek en proberen zichzelf staande te houden binnen de groep, wat allerlei gedrag oproept. De in- en uitstroom van spoedbedden gaf daarbij veel extra onrust. Als jongeren verder zijn in het behandeltraject en een eigen groepsdynamiek hebben opgebouwd, is het lastig als er plotseling een nieuw persoon binnenkomt: wie is dat, wat brengt die met zich mee, hoe lang blijft hij of zij?”
Maatwerk
“Ook voor de jongere in crisis was dit overweldigend”, vervolgt Christy. “Die heeft juist rust, vertrouwen, stabiliteit en individuele aandacht nodig. Nu we alle spoedbedden op één plek hebben, krijgen kinderen en jongeren meteen maatwerk vanuit de vaste aanspreekpunten op de groep en het ambulant spoedteam. Het belangrijkste is dat alles zo normaal mogelijk blijft voor deze jongeren: dat het eigen netwerk aanhaakt, ze contact houden met vrienden en dat ze gewoon naar school, dagbesteding of voetbaltraining blijven gaan.
Alles blijft zo normaal mogelijk met familie, vrienden, school en hobby’s
Goed leefklimaat
Renske: “We willen vooral een goed leefklimaat neerzetten op de nieuwe groep, waarbij rust en veiligheid vooropstaan. We bieden maatwerk: wat heeft de jongere nodig? Het ene kind van 12 is misschien gewend om alles zelfstandig te doen, terwijl het andere kind van 15 veel angsten heeft en naar bed gebracht wil worden.” Christy: “We bewegen mee, zonder strenge kaders, regels en afspraken. Als een kind net een traumatische ervaring heeft met een uithuisplaatsing, zeg je niet: je moet je telefoon inleveren, je mag niet meer naar buiten, het is bedtijd. Je biedt juist zorg en betrokkenheid en kijkt wat helpend is.”
Geen tijd te verliezen
“Een crisisgroep staat vaak bekend om onrust, ellende, agressie en heftigheid, maar daar zijn wij het niet mee eens”, deelt Christy. Renske: “Natuurlijk zien wij ook jongeren die al hun hele leven lang te maken hebben met jeugdzorg, die boos zijn op de wereld en voor hun gevoel niets meer te verliezen hebben en dus herrie gaan schoppen. Maar deze jongeren zijn net zo aandoenlijk als de vele kinderen die voor het eerst bij ons binnenkomen. Wat de situatie ook is, wij willen geen tijd meer verliezen.” Christy: “De kunst zit ’m echt in het snelle handelen om te voorkomen dat jongeren in een passieve, neerwaartse spiraal belanden waarbij ze stoppen met school, naar verdovende middelen grijpen, kattenkwaad uithalen en het dag- en nachtritme omdraaien.”
Eigen omgeving blijft dichtbij
Rust i.p.v. crisis
Christy: “De nieuwe groep focust op doorpakken. Alles en iedereen wordt erbij geharkt om te ondersteunen, de rust terug te brengen en ervoor te zorgen dat het kind het thuis weer goed kan hebben. Het draait bij de groep dus echt om rust, niet om crisis. Daarom is het woord crisisgroep of spoedgroep niet helemaal passend.” Renske: “We werken nu nog wel met de term crisisgroep, maar zoeken een ander woord voor de groep. Een term die vooral goed voelt voor de jongeren. Daarom laten we De Jongerenraad hierover meedenken. Maar uiteindelijk draait het niet om de naam, maar om wat we gaan doen: jongeren weer snel een gevoel van thuis geven en de teller van uithuisplaatsingen verder naar nul brengen.”
“We willen vooral een goed leefklimaat neerzetten op de nieuwe groep, waarbij rust en veiligheid vooropstaan. We bieden maatwerk: wat heeft de jongere nodig?”
