Voorwoord - Sterk Magazine

Bestuurders Lian Smits
en Bram Luijten
trots op collega’s

STERK
LAB

Maakkracht

Lian: “Laatst beluisterde ik een podcast over het boek Maakkracht. Hierin omschrijven een architect en beeldend kunstenaar het belang van social design. Het is nu heel actueel om als designer met lef en verbeeldingskracht complexe maatschappelijke thema’s aan te pakken, zoals woningnood, ongelijkheid en vervuiling. Toen realiseerde ik me, dát is wat wij al jaren doen. Niet zo breed zoals beschreven in Maakkracht en zeker niet in de zin van ‘ach, ze zijn er ook eindelijk achter’, maar meer van: de wereld zoekt naar antwoorden. Er is eindelijk een woord voor onze drang naar vernieuwing, samen optrekken, betekenisvol zijn: Maakkracht.”

Bouwen

Bram: “Het begint inderdaad veel breder maatschappelijk te landen. Ineens hebben alle politieke partijen het over inkomenskloven en kansenongelijkheid, terwijl dat natuurlijk helemaal niet nieuw is. Jarenlang is op veel vlakken geen bewust beleid gevoerd, niet planmatig nagedacht. Denk aan de woningcrisis. De markt zou het allemaal wel oplossen, maar de markt neemt het niet op voor de zwakkeren. De rijken zijn niet dakloos. Maar gelukkig verandert er eindelijk iets, het lijkt alsof we over het steilste punt heen zijn. We willen écht samen naar andere oplossingen zoeken. Dat is niet alleen wishful thinking of een onderbuikgevoel, we zien het ook terug in samenwerkingen. Als je bijvoorbeeld ziet hoeveel gemeenten samen willen bouwen aan het sociaal domein, in vormen van partnerschap en vanuit visie, dan benutten we steeds meer die gezamenlijke maakkracht. Niet dat het ineens veel makkelijker is, maar Sterk Huis staat wel goed voorgesorteerd.”

Liefdevol

Lian: “Die goede voorsortering komt door de sterke visie die we al jaren hebben: voor iedereen een veilig en zelfstandig leven en parallel daaraan een sterke aanpak als het gaat om complexe problematiek en een preventieve werkwijze. Niet dweilen aan de achterkant, maar proberen te voorkomen aan de voorkant. Verantwoordelijkheid nemen voor de generaties die nog geboren moeten worden, baby’s en kinderen. Elk jaar kijken we kritisch: moeten we deze visie bijstellen? Nee. Dít is gewoon waar het om draait. Als je openstaat voor wat niet goed gaat in je eigen werk en in je maatschappelijke omgeving, dan raak je vanzelf gemotiveerd om het beter te doen. Denk bijvoorbeeld aan inclusie, ook een actueel thema. Bij Sterk Huis is onze basishouding al heel lang: mensen niet uitsluiten, iedereen liefdevol ontvangen, je best doen voor een ander, niet de deur dichtdoen voor wie nergens terechtkan.”

Denkkracht

Bram: “We leven in een resultaatgerichte, gesegmenteerde en maakbare wereld, waardoor veel partijen niet meer liefdevol durven op te nemen. Liefdevol werken betekent dat je er het beste van maakt. Wat als het misgaat? Dan wijzen ze naar ons. Ja, het gaat een keer mis. We kunnen alleen maar zorgen dat het ook heel vaak goed gaat. Als angst je raadgever wordt, blijf je schuilen achter protocollen en risico’s vermijden. Je doet alleen waarvan je zeker weet dat het goed gaat of waarvoor je betaald wordt, maar daarmee help je de maatschappij niet vooruit. Bij Sterk Huis is het zelf nadenken – denkkracht – goed georganiseerd. We werken vanuit kwaliteit en hebben natuurlijk ook regels, maar we pakken niet constant alle reglementen erbij om het goede te doen. We zijn een eigenzinnige organisatie. Je trekt vanzelf de mensen aan die daarbij horen.”

Parels

Lian: “Ik was vandaag bij het Jeugd- en Gezinsteam in Heusden waar gezegd werd:

Wat bijzonder: er zijn zoveel tekorten aan medewerkers, maar hier komt de ene na de andere parel binnen.

Dat rebelse, betekenisvolle, vooruitstrevende en creatieve spreekt aan. Onze maakkracht. Mensen willen eigen verantwoordelijkheid nemen, zichzelf ontwikkelen. De schrijvers van Maakkracht zeggen: kijk naar je werk alsof het een grote verliefdheid is. Dat is misschien wat overdreven, maar wel gedreven. Wij zeggen ook vaak: doe je werk alsof je het voor je eigen kinderen of je allerliefste vrienden doet. Dat is moeilijk en spannend, want als het misgaat ben je hartstikke verdrietig, maar je haalt wel het beste uit jezelf. Ik kan ook gefrustreerd zijn als dingen niet lukken, maar probeer vervolgens te doen wat wél kan.”

Puf

Bram: “Lian en ik zien elkaar vaak aan het einde van de dag. Dan puffen we even uit. Ik zit hier zelden gefrustreerd omdat we inhoudelijk het verkeerde doen. Die puf gaat vaak over het feit dat we met elkaar vastzitten in een moeilijk en versnipperd systeem dat kinderen en gezinnen niet verder helpt. We zien heel veel kansen in aanpak en efficiëntie, zelfs met alle schaarse financiële middelen en krapte op de arbeidsmarkt. Maar in het systeem dat we in Nederland gebouwd hebben, is niemand verantwoordelijk voor het totaal dat gezinnen nodig hebben. Nou, dan pakken we soms op vrijdag een half glaasje wijn en praten het van ons af.”

Trots

Lian: “Op maandag beginnen we gewoon weer positief aan een nieuwe werkweek. Ik ben altijd blij als ik bij Sterk Huis binnenloop. Natuurlijk voelen we allemaal weleens tegenwerking, een computer die vastloopt of stom formulier dat ingevuld moet worden, dat je denkt: hoe dan? Maar 99% van de tijd haal ik lol en energie uit mijn werk. Ook omdat ik weet waar we het allemaal voor doen en we nooit alleen staan. We hebben elkaar, bij Sterk Huis, maar ook ver daarbuiten werken we nauw samen met collega’s en andere partners. De kunst is om in verbinding te blijven met elkaar. Op afstand, maar dichtbij. Zodat iedereen zich welkom en betrokken voelt bij Sterk Huis en we elkaar blijven ontmoeten in wandelgangen, het werkveld en bij borrels. Samen zijn we trots op alles wat we creëren in ons eigen sterke laboratorium. Dus ‘maak’ dat je erbij bent.”