Pleegouders Maria en Marc - Sterk Magazine

Pleegouders Maria en Marc openen huis en hart voor kinderen met een moeilijke start

“Onze steun
hebben ze, altijd”

De zon schijnt binnen, gezinsfoto’s schitteren aan de muur, de koffie pruttelt in de keuken en op de achtergrond klinkt een muziekje. Het is warm en gezellig bij pleegouders Maria (59) en Marc (56). Al bijna twintig jaar openen zij hun huis en hart voor kinderen met een moeilijke start in het leven. “Wij geven de kinderen mee dat ze alles kunnen bereiken.”

Maria en Marc droomden vroeger al van een groot gezin. Toen bleek dat ze zelf geen kinderen konden krijgen, besloten ze in 2001 een oppaskind in huis te nemen. “Dit kindje had een zware lichamelijke beperking en was zes dagen per week bij ons”, blikt Maria terug. “Na drie jaar was onze hulp niet meer nodig, maar voelden we dat we nog veel te geven hadden aan andere kinderen. Zo kwamen we in 2004 bij Sterk Huis uit, waar we werden voorbereid op het pleegouderschap.”

Langdurige pleegzorg

In 2005 kwam het eerste pleegkind bij Maria en Marc in huis, waarna er nog veel andere kinderen in nood volgden. Inmiddels bestaat het pleeggezin uit vier kinderen: twee meiden van 14 en 11 jaar en twee jongens van 8 en 3 jaar. Maria: “Bij de drie oudste kinderen gaat het om langdurige pleegzorg en bij het jongste kind om crisispleegzorg. Onze oudste pleegdochter kwam bij ons toen ze vijf maanden was. Ze heeft zo’n prachtige weg bewandeld. Als baby heeft ze veel meegemaakt en was ze kwetsbaar. Nu doet ze het geweldig en heeft ze veel zelfvertrouwen. Prachtig om te zien.”

Alles is mogelijk

Ook Marc is trots: “De ontwikkeling van onze oudste pleegdochter laat zien wat je met pleegzorg kan bereiken. Zij heeft als kind zoveel stappen moeten zetten om trauma’s en stress achter zich te laten. Iets simpels als gras voelen of je hand in het zand steken, was al spannend voor haar. Het duurde ook lang voordat ze kon lopen. Maar met de juiste zorg, aandacht en revalidatie heeft ze bereikt wat ze wilde. Dit gaf ons ook een enorme boost voor de zorg van de andere kinderen. Alles is mogelijk, weten we nu.”

Vertrouwen

En dat vertrouwen is nodig, want pleegzorg is niet altijd makkelijk. “Onze pleegdochter van 11 jaar kwam tweeënhalf jaar geleden bij ons terecht vanuit een behandelgroep”, deelt Marc. “Haar broertje ging naar een gezinshuis. Een pleeggezin zou te warm, te huiselijk zijn voor hem, maar voor onze pleegdochter leek een pleeggezin de beste optie. Het gaat goed, ze is blij om bij ons te zijn, maar we hebben nog een lange weg te gaan. We merken dat ze nog een bepaalde afstand tot het gezinsleven bewaart en moeite heeft om nieuwe herinneringen te maken. Ze leeft nog veel in het verleden, waardoor er nog een rem zit op het maken van nieuwe verbindingen.”

Kleine stapjes vooruit

“Maar dat is niet erg”, vult Maria aan. “We hebben alle tijd en geduld en zien het juist als een uitdaging om langzaam naar elkaar toe te groeien. Ze krijgt binnenkort traumabehandeling, wat ook helpend zal zijn. In de tussentijd geven we haar de ruimte. We houden onze armen geopend, zonder teveel aan haar te trekken. Zo gaan we met kleine stapjes vooruit.”

“Onze jongste pleegdochter weet zich nog niet goed raad met een huiselijke situatie, terwijl ze daar wel naar op zoek is.”

Moeite met ontvangen

Marc: “Ze heeft nog moeite met ontvangen. Op een studiedag speelt ze het liefst de hele dag boven op haar kamertje en komt ze alleen naar beneden om te eten. Ze weet zich nog niet goed raad met een huiselijke situatie, terwijl ze daar wel echt naar op zoek is. Tijdens gezinsuitstapjes rent ze soms letterlijk weg van ons. Maar wij geven niet op. We halen haar terug, bevragen haar, vertellen hoe de situatie voor ons voelt, vragen haar om ook rekening met ons te houden en laten haar vooral weten dat we altijd voor haar klaarstaan. Zo krijgt ze binnen het gezin veel belangrijke levenslessen mee.”

Crisispleegzorg

Voor Maria en Marc hoeft het ook niet makkelijk te gaan. “Ieder gezin heeft weleens problemen”, relativeert Maria. “Wij vinden het vooral belangrijk dat onze kinderen rust en structuur krijgen, zodat ze zich kunnen ontwikkelen.” Marc: “Daarom hebben we ook voor langdurige pleegzorg gekozen, omdat we kinderen perspectief en zo min mogelijk verplaatsingen gunnen. Daarnaast willen we nog heel lang crisispleegzorg bieden aan een vierde kind. Het liefst vangen we hierbij baby’s of jonge kinderen op, die daardoor hopelijk maar één tussenstapje hoeven te maken voor ze naar een langdurige plek gaan. Het jongetje dat nu vanuit een crisissituatie bij ons verblijft, heeft al meerdere tussenstapjes gemaakt. Dat maakt het echt lastiger voor een kind.”

“Wij gunnen onze kinderen perspectief en zo min mogelijk verplaatsingen.”

Gezellig

Met vier kinderen is het een vol huis bij Maria en Marc. “Dat is juist gezellig”, lacht Maria. “Het is heerlijk en het geeft energie om de kinderen om ons heen te hebben. We houden van ze allemaal, ook van de pleegkinderen die kort bij ons verblijven. We doen vaak gezellige dingen met het hele gezin, samen lunchen of we gaan naar een pretpark. Deze zomer hadden we een abonnement op Walibi en zaten we de hele vakantie op de camping. Op die momenten groei je als gezin.”

“We houden van ze allemaal, ook van de pleegkinderen die kort bij ons verblijven.”

Alles is bespreekbaar

“We kunnen alle kinderen goed lezen”, zegt Marc. “Het is voor ons meteen duidelijk als er iets aan de hand is: waarom ben je zo stil? De kinderen hebben veel meegemaakt. Wij proberen ze daarin zo open mogelijk te begeleiden. Alles is bespreekbaar: zeg het maar als jou iets dwarszit of niet bevalt. Wil je het niet aan de keukentafel bespreken, dan gaan we samen iets leuks doen, bijvoorbeeld even met de honden wandelen in de duinen. We hebben ook contact met de biologische ouders en praten daar regelmatig over met de kinderen.”

Marc: “Het is belangrijk dat je een kind niet zielig vindt. Dat is ook meteen mijn tip aan (toekomstige) pleegouders: ga je niet krampachtig of anders gedragen. Zet je kind niet op een voetstuk of verwen het niet teveel met kleding of speelgoed. Neem je kind gewoon mee in de realiteit, in jouw ritme.”

Groei

Maria voegt daar als afsluiter aan toe: “Wij geven de kinderen mee dat ze alles kunnen bereiken wat ze maar willen: een mooi gezin, een fijne studie, wat je maar wil. Het is geweldig om de groei en ontwikkeling van de kinderen van dichtbij te mogen volgen. Onze steun hebben ze, altijd.”