Even geduld a.u.b. het magazine wordt geladen...
Anna kwam
in handen van
een loverboy
Van gedwongen nachtmerrie
naar vrij om te dromen
“Als je echt van iemand houdt, gaat dat niet zomaar over”
Iedereen kent wel de uitdrukking ‘liefde maakt blind’. Vaak wordt deze gebruikt in een luchtige context, maar in hoeverre gaat dit nu echt op? Hoe ver gaat iemand voor de liefde? Heel ver, blijkt uit cijfers van De Nationaal Rapporteur Mensenhandel; jaarlijks worden meer dan 1300 Nederlandse meisjes seksueel uitgebuit door mensenhandelaren en loverboys. Iets wat vrijwillig begint uit liefde, eindigt in een gedwongen nachtmerrie.
Gelukkig zijn er ook meiden die uit deze nachtmerrie ontwaken én weer durven te dromen. Anna (22) vertelt haar verhaal.
Anna is 20 als ze bij een van haar vrienden H. leert kennen. Hij is charmant, aantrekkelijk en 12 jaar ouder dan zij. Vanaf het eerste moment is er een klik. Niet direct liefde op het eerste gezicht, maar de interesse is gewekt. Anna kan urenlang met hem praten over allerlei onderwerpen; hij geeft haar een gevoel dat ze bij haar vriend al langer mist. Dat hij een crimineel verleden heeft en net uit de bak komt, neemt ze voor lief. Hij praat er immers heel open over en het lijkt erop dat hij zijn leven wil beteren.
“Het was hij en ik tegen de rest van de wereld”
De eerste klap
Nadat Anna haar relatie heeft beëindigd, ziet ze H. iedere dag. Ze maken uitstapjes naar Rotterdam en Amsterdam, doen samen een drankje, gaan samen sporten. Ook maakt hij kennis met haar ouders. Zij zijn er niet over te spreken dat hun dochter valt voor een oudere man met een crimineel verleden. Toch lukt het hem om hen te overtuigen van zijn goede bedoelingen.
Na 3 maanden begint H. zich bezitterig en jaloers te gedragen. Hij checkt de telefoon van Anna, wil altijd weten waar ze is en laat haar niet meer met bepaalde vriendinnen omgaan. Wanneer ze op een dag een van die vriendinnen appt zonder zijn toestemming, volgt de eerste klap. “Ik was verbaasd en geschrokken” vertelt ze. “Maar H. begon meteen heel hard te huilen. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij helemaal niet meer zo wilde zijn. Dus ik vergaf hem…”
Bergafwaarts
Vanaf dat moment gaat het echter snel bergafwaarts. H. verwijt Anna dat ze met andere jongens naar bed wil, ziet dingen die er niet zijn. Als ze bij haar ouders aan tafel zitten, knijpt hij Anna zo hard in haar been dat ze er blauwe plekken aan overhoudt. En als de moeder van haar ex appt om te zeggen dat ze Anna mist, legt H. zijn handen om haar keel. Toch leidt ook dit niet tot een breuk. “In het begin trok het mij zelfs nog aan, toen het nog heel minimaal was. H. zei dat hij me niet per se pijn wilde doen, maar dat hij dit soort dingen deed uit liefde. Dat hij een goed vrouwtje van me wilde maken en dat het juist betekende dat hij heel veel om mij gaf. Dat maakte het voor mij minder erg.”
“Fuck it, maak me maar dood”
Ommekeer
Anna zit intussen hele dagen op haar kamer. Niet omdat ze dat wil, maar omdat ze van H. de deur niet uit mag. Met Facetime aan, want hij wil zien wat ze doet. Welke films kijkt ze? Welke boeken leest ze? Hij is in control, iedere minuut van de dag. Desondanks blijft Anna H. door haar roze bril zien. “Bij hem voelde ik echt hele heftige liefde. We deden alles samen. Ik zag mijn vriendinnen minder en bij mijn familie liep het ook niet altijd even lekker, maar ik kon altijd bij hem terecht. Ik dacht écht dat H. dat wat hij deed, deed uit liefde voor mij en voor ons als stel. Het was hij en ik tegen de rest van de wereld.”
Als H. Anna tijdens een uitstapje naar Amsterdam in de kroeg laat zitten om zelf naar de hoeren te gaan, is voor haar de maat vol. De fysieke mishandeling kan ze handelen, omdat ze mentaal sterk genoeg is. Maar nu hij haar ook psychisch begint te treiteren door vreemd te gaan, is het genoeg. Anna verbreekt de relatie en vertelt haar ouders wat er aan de hand is. De acties van H. zijn doordacht, er gebeurde nooit iets in het bijzijn van iemand anders. Maar het feit dat Anna haar vriendinnen niet meer ziet en haar slaapkamer niet uitkwam tijdens de zomervakantie, deed hen al wel eerder vermoeden dat er iets niet goed zat. Haar vader komt dan ook direct in actie.
Terug bij af
Anna verblijft een tijd bij familie, maar daar weet H. haar al snel te vinden. Na gesprekken met haar ouders, waarin Anna’s vader dreigt om naar de politie te gaan, belooft H. Anna met rust te laten. Als ze hem een tijd later – al dan niet toevallig – op het station tegenkomt, geeft ze hem toch de kans om zijn verhaal te doen. Dit leidt niet tot een verzoening, maar het contact is wel weer gelegd.
Het duurt dan ook niet lang voor Anna weer teruggaat naar H.
“Ik wílde hem ook echt terug” vertelt ze. “Ik heb heel hard gehuild en hem gesmeekt mij terug te nemen. Gezegd dat ik niet zonder hem kon. Zo vreemd eigenlijk…”
Anna en H. beginnen stiekem weer een relatie. Ze doen weer leuke dingen samen en het lijkt zowaar even goed te gaan. Tot H. Anna verwijt dat ze op stap is gegaan en contact heeft gehad met andere jongens toen zij uit elkaar waren. In zijn ogen is dat voldoende aanleiding voor klappen. Ook gaat H. weer stelselmatig vreemd, om Anna daar vervolgens opzettelijk mee te confronteren. Al snel is hun relatie terug bij af en gaan de mishandelingen van kwaad tot erger. Toch blijft Anna bij hem.
Prostitutie
Dan komt de dag dat H. Anna zó toetakelt dat ze op de Eerste Hulp terechtkomt. Wanneer ze huilend aan H. vraagt hoe het ooit nog goed kan komen tussen hen, zegt H. dat hij wel een oplossing heeft. Hij stelt voor om er samen helemaal tussenuit te gaan. Helaas hebben ze daar geen geld voor. Maar, stelt H. voor, wat als Anna nou héél even gaat werken als prostituee? Dan verdient ze immers genoeg en kunnen ze sneller weg. “Ik heb nog zeker drie maanden tegen hem gezegd dat hij gek was; hoe kon dat ons leven nou beter maken? Ik kon me dat echt helemaal niet voorstellen. Maar hij zei dat we dan gewoon al het geld aan de kant konden zetten en daarmee supersnel een eigen appartement konden kopen. Dat idee van samen ons eigen plekje trok me over de streep.”
Nu die knoop is doorgehakt, wordt H. weer de vrolijke man waar Anna zo verliefd op is geworden. Uiteindelijk gaat ze aan de slag in een afgelegen bordeel in het oosten van het land, waar ze dagen maakt van 09.00u ’s ochtends tot 23.00u ‘s avonds. Op een gegeven moment wil H. dat Anna haar telefoon aanzet tijdens haar afspraken, zodat hij haar eventueel tips kan geven. Wanneer H. meent dat Anna geniet van de seks met haar klanten, gaat het weer mis. H. wordt steeds vaker kwaad en ook de mishandelingen nemen weer toe. Herhaaldelijk zegt H. dat hij niet weet wat hij met haar moet doen. Het dringt tot Anna door dat ze óf wordt verkocht óf wordt vermoord als ze nu niet snel ingrijpt. Dat besef opent haar ogen.
Positief vangnet
Anna belt de politie en vraagt of ze haar willen komen halen in het bordeel. Pas wanneer de politieagenten haar gehavende gezicht zien, zien ze de ernst van de situatie in. Wanneer H. merkt dat Anna is verdwenen, begint hij te tieren via Whatsapp en valt hij zelfs Anna’s ouders lastig, niet wetende dat de politie op dat moment alles meekrijgt.
Anna belandt met medewerking van AVIM (Afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel) in de crisisopvang. Na een week is er plaats bij Sterk Huis, waar ze nu, slechts 6 maanden later, nog steeds zit. “Ik heb zo’n sterk vangnet van familie en vrienden om me heen. Dat wist ik en dat hield me op de been. Ik wist dat ze er altijd voor me zouden zijn, ook als ik dit verhaal zou uitleggen. Als ik hen niet had gehad, dan had ik waarschijnlijk gedacht ‘Fuck it, maak me maar dood’. De gedachte aan hen heeft mijn leven gered.”
H. is na 1,5 maand onderzoek opgepakt en zit nog altijd vast in afwachting van zijn proces. De inhoudelijke zitting volgt nog. Daardoor zit er wel nog enige spanning bij Anna. “Soms is het nog steeds moeilijk om te beseffen wat er is gebeurd. Het duurde ook even voordat ik inzag dat het eigenlijk niet vrijwillig was wat ik deed. Dat moesten mensen echt tegen me zeggen. Ik was er namelijk van overtuigd dat alles mijn eigen keuze was geweest, ook toen hij was opgepakt. Nu zie ik wel in dat dit natuurlijk niet zo was. Als je écht van iemand houdt, gaat dat niet zomaar over. Ook nu zie ik nog steeds goede dingen in hem.”
“Ik voel me weer gewaardeerd als mens”
Vrij om te dromen
Inmiddels heeft Anna haar leven weer aardig op de rit. Ze krijgt therapie en wordt intensief begeleid. Ook heeft ze haar opleiding weer opgepakt en loopt ze zelfs stage op bij communicatieteam van Sterk Huis. Dit was voor haar echt een reden om weer haar bed uit te komen. “Toen ik nog een relatie met H. had, heb ik gewoon op school gezeten en de lessen gevolgd. Toch was ik nooit echt bij de les omdat ik altijd getreiterd werd via de telefoon en er 24/7 aandacht van mij gevraagd werd. Ik moest me continu focussen op hem, in plaats van op andere zaken. Nu krijg ik van school de vrijheid om mijn tijd zelf in te delen en doe ik alleen nog de examens op school.
Ik voel me weer gewaardeerd als mens en draai weer mee in de ‘normale mensenwereld’. Hier wordt niet constant gekeken naar wat me is overkomen en word ik juist op een positieve manier benaderd voor hulpvragen en/of advies. Mijn stageperiode heeft me echt heel goed gedaan en mijn kijk op heel veel dingen veranderd. Hierdoor ben ik extra gemotiveerd om mijn energie in dingen te steken die uiteindelijk helpen mijn toekomst te vormen zoals ík het graag zou willen.
Ik was nooit iemand die veel over haar gevoelens praatte. Dat heb ik hier geleerd, bij Sterk Huis. Nu weet ik dat hoe meer ik praat over wat me is overkomen, hoe beter ik alles kan verwerken. Ik heb mijn verhaal nu hier gedeeld en zou dat wel vaker willen doen, bijvoorbeeld bij hulporganisaties. Als ik in de toekomst ook maar één meisje kan helpen met mijn verhaal, dan wil ik dat. Dan kan ik van mijn negatieve ervaring tenminste nog iets positiefs maken.”
*De namen van Anna en H. zijn gefingeerd.
